De eerste editie actieve leerlijn “rebellen met rimpels” zit erop
Wat heeft het gebracht, welke inzichten heeft het gegeven, deze eerste modulensessie voor “rebellen met rimpels (RMR)”? Dat was hét onderwerp van de laatste module voor de 55-plussers, die werd georganiseerd door Jelmer Elsinga (Innovatiebureau LEF). Met de deelnemers en hrm-medewerkers van elke organisatie werd teruggeblikt op de actieve leerlijn. De bijeenkomsten waren telkens op een andere locatie, zodat de deelnemers een kijkje konden nemen in de andere organisatie. De uitkomsten zijn positief, al waren ze voor sommigen onvermoed, onverwacht en verrassend. Lees de ervaringen van vier deelnemers.
Dit project heeft me enorm geholpen
Als verpleegkundige en zorgcoördinator bij Zonnehuisgroep Noord komt Sijtine Smilda op een punt in haar carrière waar ze nadenkt over minder werken. Leeftijd (61 jaar) en persoonlijke omstandigheden zetten haar ertoe aan om een 32-urige werkweek in te korten. Maar hoe pak je dat aan en hoe ziet het financiële plaatje er dan uit? Na een gesprek met haar HR-manager, leidinggevende, een pensioenadviseur en het vitaliteitsbureau blijkt er veel mogelijk te zijn. Ze krijgt een goed beeld van de financiële opties en dit leidt tot een regiearbeidsovereenkomst. “Ik werk dan een vastgesteld aantal uren per jaar en kan zelf bepalen wanneer.” Dit biedt de flexibiliteit om bijvoorbeeld in de zomer meer uren te werken om in de winter een paar weken vrij te nemen. Het resultaat? Ik voel me rustiger en kan mijn werk beter volhouden tot mijn 67ste, misschien zelfs langer. Dit project heeft me enorm geholpen en ik promoot het graag.
Die vraag maakte wat los
Als in een stroomversnelling levert deelname aan RMR iets op voor Monique Becherer (persoonlijk begeleider en lid van expertteam gezonde seksualiteit en veilige relaties bij De Zijlen). Monique is zich bewust van de veranderingen in de zorg. Ze weet goed wat ze daarin vooral niet of juist wel wil. “Mijn hart ligt bij begeleiding van mensen.” Kies jij? Of laat je je de toekomstvarianten overkomen? Die vraag maakte wat los. “Wat in de zorg nodig is voor cliënt en medewerker, dat wil ik vertalen naar het management van de organisatie. En waar kan dat beter dan in de ondernemingsraad?” Ze legt contact. Door toeval wordt ze in no time voor een half jaar als stagiaire aangenomen. Een van haar drie wensen ging direct in vervulling. Nog twee te gaan, glimlacht ze. “Cursussen (Vorming en Educatie) voor cliënten en groepen, op maat gemaakt. Dat is ook iets voor mij en het onderwerp kan heel divers zijn. Van seksuele weerbaarheid tot het schoonmaken van het appartement.” Ook hierin zijn contacten gelegd, maar dit blijkt nog te vroeg en komt op een later moment wel aan de orde. Haar deelname leverde ook privé iets op. Binnenkort gaat ze in haar vrije tijd als edelsmid aan de slag. Een ultieme wens van dertig jaar.
Binnen drie dagen had ik mijn plan voor de toekomst ingevuld
Monique Becherer
De groep voelde als een veilige omgeving
Bij Lentis kreeg secretaresse Silvia Rudolf (61 jaar) halverwege vorig jaar te horen dat haar afdeling zou ophouden te bestaan. Ineens ziet de toekomst er anders uit. Door intranet werd ze geattendeerd op deze cursus. Precies op het goeie moment. Door een uitvaller kon ze een dag later starten. “Ik had veel baat bij de samenstelling van deze groep. Persoonlijke verhalen konden we delen en we ondersteunden elkaar. Na 20 jaar solliciteerde ik weer, wat een bijzondere ervaring was. Hoewel ik werd afgewezen gaf het mij toch een boost. Ik besloot om uiteindelijk mee over te gaan naar de forensische afdeling en dat bleek een goede keuze. Het was een uitdaging om aansluiting te vinden bij de nieuwe collega’s, maar ik merk dat ik nog goed kan meekomen, ondanks mijn leeftijd.” Elke fase van het leven heeft zijn eigen uitdagingen, maar Silvia blijft werken tot haar pensioen en heeft niet het gevoel daarna werkloos te zijn. “Mijn perspectief na pensioen is breder, met interesse in talen, cultuur, reizen en boeddhisme. Ook ben ik creatief bezig met het vormgeven van mijn huis en tuin als rustplek voor anderen.”
Het is mooi dat de zorgorganisaties dit initiëren en dat ze bereid zijn om in de vervolgstappen mee te denken en je wensen kunnen verwezenlijken
Silvia Rudolf
Door RMR ga ik me specialiseren
Sinds 1 augustus vorig jaar werkt Marga van Essen (60 jaar) als Verzorgende IG bij Zonnehuisgroep Noord. Na het verlies van haar partner wordt het bepalen van de eindstreep extra belangrijk. Mede omdat haar pensioenopbouw beperkt is doordat ze jarenlang een eigen horecabedrijf heeft gerund. In 2019 start ze met de opleiding verpleegkunde maar dit moet ze door omstandigheden tijdelijk stoppen. Ze pakt daarna de draad weer op in de zorg en ziet de uitnodiging voor RMR voorbijkomen. Voor haar wordt duidelijk dat ze zich graag wil specialiseren. Zo wordt ze binnenkort aandachtsvelder in palliatieve zorg. Daarnaast wacht ze de mogelijkheden af voor een functie in het hospice van haar werkgever. “Ik mocht een dag meelopen, mijn hart ligt bij het verlenen van terminale zorg.” Ze realiseert zich dat dit de nodige ervaring vraagt in klinisch denken, snel schakelen en triageren. Door haar expertise in detacheringswerk in de zorg heeft ze daar volledig vertrouwen in.
Over toekomst en ambities
Voor de actieve leerlijn was veel belangstelling. Met bijna zestig aanmeldingen zou dit al zo’n vijf keer gegeven kunnen worden. De modules werden onder anderen gegeven door Karin Kalverboer (directeur-bestuurder Zorg Innovatie Forum), Klaske Veth (lector Leiderschap & Duurzaam Werken bij de Hanze en bij AOG School of Management) en door Laurens Melein (coach, loopbaanadviseur, trainer en manager van Zorgplein Noord). Ook zij vinden de 55-plusser “goud voor de organisatie en dat dit te weinig wordt benadrukt”. Het is duidelijk. Voor elke deelnemer is het goed om een persoonlijk ontwikkelingsplan te maken en daarbij te kijken naar de toekomst en waar de ambities liggen.
Netwerk voor 55-plussers
Naast de persoonlijke inzichten en mogelijkheden per organisatie komt er ook een verrassend algemeen vervolgperspectief voor de 55-plussers van de zes zorgorganisaties: de mogelijke oprichting van een tweede netwerk binnen het GZA. Soortgelijk aan dat van de jongeren. En dan ontstaat vervolgens een mooie droom in de gedachten. Je zou deze twee netwerken aan elkaar kunnen koppelen om zo een mentor of buddy aan een jongere te verbinden. Want hoe verhouden de loopbanen van jong en oud zich tot elkaar? “Jongeren reizen van rotonde naar rotonde terwijl de oudere werknemer steeds meer een lange weg opgaat met af en toe een zijsprong”, symbolisch verwoord door een van de deelnemers.